To whom it may concern

I have been neglecting this blog, I know. I am seriously considering shutting it down, really. But before I do that, here is one more:

కోపం లేదు నాకు నిరాశే గాని

నమ్మిన ఎదలో ముళ్ళు చల్లి
ప్రేమపూలేరుకుని వెళ్ళిపోయావని

ఎన్నాళ్ళు నీ కోసం ఎదురు చూసాను

హఠాత్తుగా కనబడి
గుండెల్లో అలజడి
సద్దుకోక మునుపే
నేనెన్నాళ్ళో కూడబలుక్కున్న
స్వాగతవచనాలు వినక మునుపే
సెలవని వెళ్ళిపోయావని

నిరీక్షణ అంతమయి
అనంతమైన విరహం మొదలయి
కుమిలే నా కోర్కెల నూరడించే
ఒక్క జ్ఞాపకమైనా
వదలకుండానే వెళ్ళిపోయావని

కోపం లేదు నాకు నిరాశే గాని

Cheers!

విరక్తి రాగంలో విముక్తి గీతం

I know, it is a rehash. But it is frightening how things change and remain the same too. This poem was written in the eighties and still reads true.

కవి సమ్మేళనాల కోసం వ్రాసే కవితలు కొంచెం తేలిక గానే వుంటాయి; పైకి చదివేటపుడు, అదిన్నూ సభల్లో, కవిత మరీ హ్రస్వంగా వుండకూడదు, క్లిష్టంగానూ వుండకూడదు. At least, that is what I learnt in my few forays into poetry reading in public. చదువుకునే కవిత్వానికీ వినే కవితలకీ బోలెడంత దూరం గాబట్టి. ఆపాతమధురం ఆలోచనామృతం వేరు కాబట్టి. నేనూ Fifteenth August పజ్యాలు పుణ్యం కట్టుకున్నాను. ఇదిగో ఇలా:

గుండెలు చీల్చుకుని వస్తోందీ ఆక్రోశం
ఏమైపోతోంది నా దేశం?

త్యాగధనులూ ధర్మపురుషులు
అసంఖ్యాక కర్మయోగులు
ఆశాస్థికల చుట్టూ పోషించిన నా దేశం
నిస్స్వార్థత నిజాయితీ నిత్యం లోకకల్యాణం
ఆశయాల పునాదుల పై నిర్మించిన నా దేశం

అందరూ సుఖపడాలనీ
సంపదలు పంచుకోవాలనీ
సౌహార్ద్రత పెంచుకోవాలనీ
ప్రజానాయకులు చెర విడిపించిన పసిపాప
పుట్టినదాదిగా దిన దిన గండం
చుట్టూ శత్రువులూ యింట్లోనే కుట్రదారులూ
ఏ కొంచెం ప్రేమా భక్తీ త్యాగం సేవానిరతీ
కోటికొక్కరు చూపినా అదే పదివేలని మురిసిపోతూ
దిగులుచీకటిని చీల్చుకుని హర్షసూర్యోదయం
జరుగుతుందని భ్రమసిపోతూ
భయం భయంగా బెదురు బెదురుగా
నడివయస్కురాలయిపోయిన నా దేశం

ఏమైపోతోంది నా దేశం?
లేదా శాంతిభద్రతలకు ప్రవేశం?

ఉత్సాహం ఉరకలు వేసే కళ్ళలో
బంగారు కలలు నించుకొని
దేశం మీదే ప్రాణాలన్నీ వుంచుకొని
భావిలో ఎపుడో శాంతి పూలు విరుస్తాయనీ
స్నేహజలాలు హృదయక్షేత్రాలని
ఆనందనవనాలు చేస్తాయనీ
దేశంలో సామాన్యుని గుండెల్లో
స్వేచ్ఛావాయువులు వీస్తాయనీ
ఎదురుచూసి పాటుపడి
ప్రాణలు సైతం ఒగ్గిన
ఆ వీరుల నీడలనే మ్రింగేసిన చీకటి

నా దేశంలో సగటు మానవుడి సగం దేహం నగ్నం
నిండిన కడుపు అతనికి దివాస్వప్నం
కప్పు కురియని యిల్లూ అప్పు చేయని నెలా అతనికి గగనసుమాలు
కరువూ నల్ల బజారూ ధరలూ మోసాలూ
అతనికి సుపరిచితాలు
నిద్రలో కూడా అతనికి రిట్రెంచ్మెంట్ పీడకలలు
తృప్తీ విశ్రాంతీ అరనిముషం విరామం అసంభవం

నా దేశంలో సగటు మానవుడు బడుగు
ఎక్కడ వేశాం మనం తప్పటడుగు?
గుండెలు చీల్చుకొని వస్తోందీ ఆక్రోశం
లేదా సుఖశాంతులు గల ప్రదేశం?

నడుము కట్టి బాగుచేసి బాగుపడాల్సిన
యువత మేధావర్గం
గంజాయికలల కౌగిలిలో
కలవాళ్ళేమో కలర్ టివి సెట్లకోసం
మధ్య తరగతి మనుగడ త్రిశంకు స్వర్గం
దుండగులూ, దోపిడీదారులు
సుఖవ్యాధులూ దౌర్జన్యాలు
కట్నం చావులూ మతకలహాలు.

లేడా మన వెర్రిగొర్ర్రె జనతకి కాపరి?
ఏమైపోయాయి దీక్షా కార్యాచరణ?
ఏమైపోయాయి నిజాయితీ నిష్కపటం?
గుండెలు చీల్చుకొని వస్తోందీ ఆక్రోశం
ఏమైపోతోంది నా దేశం?

కానీ, చావుకి పెడితేనే లంఖణాలకి
వేకువ జాముకి మునుపే చీకటి చిక్కన

త్వరలోనే క్రాంతీ శాంతీ వెల్లి విరుస్తాయనీ
మనలోనే నూతనోత్తేజం పుట్టుకొస్తుందనీ
ఆశాభావంతో దీక్షాగీతం
పాడుతూనే వుంటుంది హృదయం

నిత్యకల్యాణంగా ఉద్భవించి తీరుతుందొక ఉదయం
దేశభక్తీ త్యాగనిరతి
నిజాయితీ కార్యదీక్ష
నిఘంటువుల్లోనే నిలిచిపోవు

స్వాతంత్ర్యం ఒక పారిజాతం
నా దెశం పవిత్ర దేవళం
సంపదలు సరిసమానం
సౌఖ్యం పుష్పక విమానం
ఆ రోజు వస్తుంది తప్పక
త్వరలోనే, త్వరలోనే

అపుడు ఆందోళన ఆర్తి మిగలవు లవలేశం
ప్రేమసీమ రామ రాజ్యం భూతల స్వర్గం నా దేశం.

Thus we welcome old age, folks.Thank you for bearing with me.

Love in a rocking chair

I sit here in my rocking chair
And remember the times
When my arms clasped you close
Body straining against body

I sit here rocking

Through thick and thin
In sickness and health
In fascination need and longing
I remember clawing

I sit here rocking

All the nights of tangled limbs
Hesitant caresses urgent hands
Your skin silk in moonlight
My legs wrapped around you

I sit here rocking

Toothless we are and wrinkled
Aches and pains and aging
But it was only yesterday
Those nights of unbridled lust

I sit here rocking

Of definitions

అస్తిత్వం కోల్పోయి అనిర్వచనీయమైన
అందీ అందని అంచున వేలాడేటపుడు
నీవెక్కడో తెలుసా, నీవెవరో తెలుసా?

బుసకొట్టే నిట్టూర్పుల్లో గుసగుసలాడే ఆజ్ఞల్లో
మెట్లెక్కే దైహికానుభూతి పర్వతారోహణ అందామా?
ప్రాణి ప్రాణిని పూజించే తరుణాన్ని విపులీకరించమంటావు, ఎలా?

పలుకు మూగవోయి ఎడద నిండిపోయి
చెమట తొలకరి పంటకొచ్చే క్షేత్రం గాత్రమైనపుడు
వేదపాఠాల గాంభీర్యం స్వేదవర్షాల సన్నివేశాల కబ్బినపుడు
మెలివడిన వ్రేళ్లకి హోమాగ్నికీలలు పరమయినపుడు
అష్టోత్తరశతంగా దేహార్చనలో ముద్దులు నిండినపుడు
కోవెల గంటల ప్రతిధ్వని గుండె సవ్వడి కాదేశమైనపుడు

ఇది పూజ కాదా?
పరమార్ధమేమిటి?
ఒక చిరుమరణం

Happy birthday, nephew

The Jesus year, I think of it, being thirty-three. Say hi to your mother, sister and aunts. My love to the kids and all that. I wrote this poem way back in 1992, for Mummy. I am sure you recall the circumstances. But it holds true for all of us, so I dedicate it to the 1 SPM Street brigade and culture. A poem for you, Seenu. I called it Menopause Blues, before I knew what they are like, ha!

మనసుతో చదివే ముఖాలలో
ఎంత నవ్వితే చేరతాయి కళ్లకి కాకపాదాలు
ఎంత జీవిస్తే వస్తాయి పెదవుల పక్క గీతలు
ఎన్ని అనుభవాల యుగాల తర్వాత లేచాయి
నీ ముఖచిత్రంలో ముడతల కొండలు
ఎన్ని ఊహాజీవితకాలాల వయస్సు నీ
కళ్ల క్రింద ఎండిన లోయలకి
నీడల ముఖాలలో చిక్కనయే చీకటికి
ఎన్ని ఎండల బాటలు నడవాలి?

బిగపట్టిన కండరాల ప్రకంపనలు లేకుండానే
కన్నులు వర్షించాక పెదవి వంపు హరివిల్లవకుండానే
బ్రతకకుండానే జీవించిన ముఖాలేవీ?

అంతర్మధనంలో అలిసిన అస్తిత్వాన్నీ
జీవితం ప్రతి కోణాన్నీ
ప్రతిబింబించే వదనాలలో
ముడతలుండవూ మరి?
నవ్వులకే పరిమితమా జీవితం?

కాలెండరు కాగితాలు చదవకు
ముఖాలు చెప్పే జీవితకథలు చదువు

చదువు అద్దంలో నీ కళ్ల పక్కనున్న గీతలకి అర్థాన్ని
చదువు నోటి పక్కని చిరుగీతల చరిత్ర
పునరావలోకనంలో తెలీదూ
నువ్వూ మనిషివేనని?

బ్రతికిన జీవితం అర్థం మారుతుందా మేకప్ ముసుగు వల్ల
మస్కారా ఐషాడోలతో మెరుస్తాయా నీ కళ్లు సెన్సాఫ్ హ్యూమరు లేకుండా

ఒక్కో అనుభవమూ మనిషిగా నిన్ను హెచ్చించి
ఒక్కో గుణపాఠమూ మానవత్వాన్ని గుణించి
విషాదాన్ని తీసివేసి నవ్వులని కూడడం
నువ్వు నేర్చుకునుంటే ముసుగెందుకు వేసుకుంటావు?

సగర్వంగా నుంచో ముడతల ముఖంతో
నిర్భీతిగా నుంచో నెరుస్తున్న తలతో

I accuse

You know, I keep doing revisions. Sometimes they work, sometimes they don't. Here I am, posting for the sake of a comma and further thought. Be that as it may, and since I won't do a Telugu version, here is a poem about little people caught up in large events. I changed a few words too, so sue me.

They held me, like they beheld his chariot,
In awe.
The other charioteers did, until now.

If in the blood and gore
And slippery mess of battleground
The wheels suddenly did touch the earth,
Who would notice?

Not the cheering army of the five brothers;
Not the thunderstruck troops of the Kauravas.
Not Drona who was grieving,
Renouncing and dying;
Not the ungallant brother-in-law of my lord
Who was fulfilling his destiny.

Not his brothers who in battle lust were immersed.
Not the beloved Madhyama,
Bhima, whose deed my lord gave voice to,
He was grieving for his son;
Not Arjuna, following your divine lead
And chasing the self-accursed ones,
He was grieving for his son, too.
Not Nakula, the graceful one;
Not Sahadeva, the wise.

When the chariot stopped floating
Serenely superior
And landed abruptly,
Krishna, what must my lord have felt?
A lie however couched,
Asvatthama hatah; kunjarah.

You made him atone
For his brothers' sacrifices,
You made him tell a lie.

Did you have to bring even my lord
Down to a mere mortal, Krishna?
Did you have to prove that humanity is weak,
The right lever one can move worlds,
Make a truthful man a liar?

Not a born enemy my lord had,
Until you turned Asvatthama
A dark angel of destruction with this lie.
Not a fault my lord had.
One lie and the next will come easier,
The third will trip off the tongue.

My lord's chariot became ordinary, Krishna.
There must be a better way to serve Dharma.

Until next time then.

Home truths 1982

అచ్చునకామ్రేడితంబు పరంబగునపుడు సంధి తరచుగ నగు.
తెలుగులో ఏడిస్తే యింకో భాషలోనూ ఏడవడం కుదురుతుంది. అభ్యాసం కూసు విద్య అన్నారు మరి.
ఆంచేత,
tears are invisible in the dark
sobs go unheard in silences of night
no eyes to see
no ears to hear

your solitude
your alienation
will never desert you

dark dimple in a flood of light
unused note in the symphony of world
not jasmine but discarded stem
as attractive as a sixth finger
and as necessary

your solitude
your alienation
will never desert you.

Till we meet again, people.