కోర్కె నల్లని నదీ ప్రవాహంలో
తృప్తి కిరణాలు మువ్వగోపాల పదాలు
రక్తనాళాలలో మ్రోగుతున్నదదేమి రాగం, మోహనం
అస్థికాండాల అంచుల్లో గుండె లయ యిపుడు ఆది తాళం
తీరని కామన రక్తనాళాలూదే తపన మురళి
జ్వలిస్తుందీ మేన అణువణువునా ఆహిరి
జాగృతయౌ కుండలిని యిపుడు కాలవ్యాళం
కణతల్లో గుండె లయకు మృదంగతాళం
Later, people.
మళ్లీ కలుద్దాం.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 License.
2 comments:
Hmm. You must have written this tripping. It is too esoteric and highfalutin, Lali. Tell me, did you ever read Bairaagi? Brilliant as usual, but I don't see the point of the poem.
Ash- As it happens, you missed the point if you looked for a point. It's just description of state, but perhaps I will delete it if this is all it elicits.
This isn't the inspired by Bairaagi poem, anyhow. Now I think even that may be too esoteric, bah!
Post a Comment