Happy birthday, nephew

The Jesus year, I think of it, being thirty-three. Say hi to your mother, sister and aunts. My love to the kids and all that. I wrote this poem way back in 1992, for Mummy. I am sure you recall the circumstances. But it holds true for all of us, so I dedicate it to the 1 SPM Street brigade and culture. A poem for you, Seenu. I called it Menopause Blues, before I knew what they are like, ha!

మనసుతో చదివే ముఖాలలో
ఎంత నవ్వితే చేరతాయి కళ్లకి కాకపాదాలు
ఎంత జీవిస్తే వస్తాయి పెదవుల పక్క గీతలు
ఎన్ని అనుభవాల యుగాల తర్వాత లేచాయి
నీ ముఖచిత్రంలో ముడతల కొండలు
ఎన్ని ఊహాజీవితకాలాల వయస్సు నీ
కళ్ల క్రింద ఎండిన లోయలకి
నీడల ముఖాలలో చిక్కనయే చీకటికి
ఎన్ని ఎండల బాటలు నడవాలి?

బిగపట్టిన కండరాల ప్రకంపనలు లేకుండానే
కన్నులు వర్షించాక పెదవి వంపు హరివిల్లవకుండానే
బ్రతకకుండానే జీవించిన ముఖాలేవీ?

అంతర్మధనంలో అలిసిన అస్తిత్వాన్నీ
జీవితం ప్రతి కోణాన్నీ
ప్రతిబింబించే వదనాలలో
ముడతలుండవూ మరి?
నవ్వులకే పరిమితమా జీవితం?

కాలెండరు కాగితాలు చదవకు
ముఖాలు చెప్పే జీవితకథలు చదువు

చదువు అద్దంలో నీ కళ్ల పక్కనున్న గీతలకి అర్థాన్ని
చదువు నోటి పక్కని చిరుగీతల చరిత్ర
పునరావలోకనంలో తెలీదూ
నువ్వూ మనిషివేనని?

బ్రతికిన జీవితం అర్థం మారుతుందా మేకప్ ముసుగు వల్ల
మస్కారా ఐషాడోలతో మెరుస్తాయా నీ కళ్లు సెన్సాఫ్ హ్యూమరు లేకుండా

ఒక్కో అనుభవమూ మనిషిగా నిన్ను హెచ్చించి
ఒక్కో గుణపాఠమూ మానవత్వాన్ని గుణించి
విషాదాన్ని తీసివేసి నవ్వులని కూడడం
నువ్వు నేర్చుకునుంటే ముసుగెందుకు వేసుకుంటావు?

సగర్వంగా నుంచో ముడతల ముఖంతో
నిర్భీతిగా నుంచో నెరుస్తున్న తలతో